Τελικά πού είναι καλύτερα; Στα αστέρια ή σε Europa/Conference;

Η συμμετοχή του Ολυμπιακού στο κορυφαίο ποδοσφαιρικό επίπεδο του πλανήτη, το UEFA Champions League, συνοδεύεται από πολύ καλές εμφανίσεις που προκαλούν πανευρωπαϊκή υπόκλιση, πλην όμως δεν έχουν κεφαλαιοποιηθεί βαθμολογικά, τουλάχιστον μέχρι στιγμής.

Ταυτόχρονα, κάποιες νίκες των υπόλοιπων ελληνικών ομάδων σε Europa/Conference League δίνουν μία πρόσκαιρη ικανοποίηση στους φιλάθλους τους.

Κάπως έτσι, δειλά-δειλά ανασύρονται κάποιες εσωτερικές συζητήσεις μεταξύ κάποιων λίγων «ερυθρόλευκων» οπαδών: «Μα είναι για το ελληνικό επίπεδο το Champions League; Μήπως να παίζουμε Europa/Conference που θα πηγαίναμε καλύτερα;» Φανταστείτε δηλαδή να μην στεκόταν και ανταγωνιστικά ο Ολυμπιακός.

Οι συζητήσεις αυτές είχαν γίνει δημοφιλείς στα mid-10s. Τότε που ο σταθερά κυρίαρχος πρωταθλητής Ολυμπιακός έπαιζε κάθε χρόνο στο Champions League και πολλοί διατύπωναν τη σκέψη: «Καλύτερα στο Europa μήπως πάμε τελικό και σηκώσουμε ευρωπαϊκό».

Τότε βέβαια υπήρχε η τρίτη θέση του ομίλου που οδηγούσε στο Europa League, οπότε η συμμετοχή στα αστέρια δεν απέκλειε τη μεταφορά στην άλλη διοργάνωση. Σήμερα μεταφορές δεν υπάρχουν, οπότε η συζήτηση αποκτά ξανά δημοτικότητα.

Πλέον όμως, το ευρωπαϊκό απωθημένο έχει υλοποιηθεί μετά την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τίτλου. Οπότε δεν υπάρχει λόγος να θέλει κανείς να συμμετέχει ο Ολυμπιακός σε Europa/Conference για να πετύχει κάτι. Αν έρθουν έτσι τα πράγματα και συμμετάσχει, ευπρόσδεκτο.

Όμως είναι πολύ σημαντικότερο να χαλυβδώνεται σταθερά το κλαμπ στο top επίπεδο και να ξεφεύγει από την ελληνική πραγματικότητα. Δεν είναι μόνο τα έσοδα. Είναι ότι βρίσκεσαι στα κορυφαία ραντεβού, μαζί με την αφρόκρεμα. Ότι είσαι στο εκλεκτό κλαμπ. Ότι κατακλύζουν το γήπεδό σου οι μεγαλύτεροι scouters. Ότι μοιραία θα αποτελέσεις μεταγραφικό μαγνήτη για μεγάλους παίκτες. Ότι παραμένεις ένα επίπεδο πάνω από τους εγχώριους αντιπάλους σου.

Και όπως βλέπετε, όσο γαλαξιακό και αν είναι το επίπεδο του Champions League, ο Ολυμπιακός είναι ανταγωνιστικός, κάτι που θα φέρει με μαθηματική ακρίβεια νίκες, βαθμούς και προκρίσεις.

Η ΓΙΓΑΝΤΙΑ ΨΑΛΙΔΑ ΜΕΤΑΞΥ CHAMPIONS LEAGUE ΚΑΙ EUROPA/CONFERENCE

Πράγματι, βλέποντας κανείς το σημερινό επίπεδο του Champions League, αισθάνεται δέος. Τι να πει κανείς για ποδοσφαιρικά σύνολα τύπου Άρσεναλ, Ρεάλ και Μπαρτσελόνα που αποτελούνται από γαλαξίες αστέρων και τι συγκρίσεις να κάνει με «μπυραρίες» τύπου Γιουνγκ Μπόις, Γκόου Εχέντ Ινγκλς, Μπραν ή Αμπερντίν που συμμετέχουν στην league phase του Europa και του Conference League, ειδικά όπως έχουν εξελιχθεί οι διοργανώσεις από τη σεζόν 2024/25 με την αλλαγή του συστήματος.

Βικτόρια Πλζεν, Φερεντσβάρος, Μάλμε, Γκόου Εχέντ Ινγκλς είναι οι 4/8 αντίπαλοι του Παναθηναϊκού στην league phase του Europa League. Η συνολική αξία των ρόστερ και των τεσσάρων ομάδων, ανέρχεται αθροιστικά στα 165,61 εκατομμύρια ευρώ βάσει του Trasnfermarkt. Η αξία μόνο του Μπαπέ της Ρεάλ ανέρχεται στα 180 εκατομμύρια ευρώ.

Γιουνγκ Μπόις, Λουντογκόρετς, Μπραν, Μακάμπι είναι οι 4/8 αντιπάλους του ΠΑΟΚ στην league phase του Europa League. Η συνολική αξία των ρόστερ και των τεσσάρων ομάδων, ανέρχεται αθροιστικά στα 179,18 εκατομμύρια ευρώ βάσει του Trasnfermarkt. Η αξία μόνο του Γιαμάλ της Μπαρτσελόνα ανέρχεται στα 200 εκατομμύρια ευρώ.

Σάμροκ Ρόβερς, Τσέλιε, Κραιόβα, Αμπερντίν, Σαμσουνσπόρ είναι οι 5/6 αντίπαλοι της ΑΕΚ στην league phase του Conference League. Η συνολική αξία των ρόστερ και των τεσσάρων ομάδων, ανέρχεται αθροιστικά στα 113,68 εκατομμύρια ευρώ βάσει του Trasnfermarkt. Η αξία μόνο του Ντέκλαν Ράις της Άρσεναλ ανέρχεται στα 120 εκατομμύρια ευρώ.

Είναι αλήθεια ότι το επίπεδο του Champions League έχει εκτοξευθεί και η ψαλίδα από τις υπόλοιπες διοργανώσεις έχει διευρυνθεί σημαντικά, κάτι που οφείλεται και στην αύξηση των ομάδων από 32 σε 36, αλλά και στη διακοπή της μεταφοράς των ομάδων μεταξύ των διοργανώσεων. Οι τρίτοι του Champions League δεν δυναμώνουν πλέον το Europa, οι τρίτοι του Europa δεν δυναμώνουν πλέον το Conference και οι τρίτοι του Conference δεν πηγαίνουν σπίτι τους, αλλά συνεχίζουν.

Στο Champions League βλέπουμε ποδοσφαιριστές με ταχύτητες που θυμίζουν... Γιουσέιν Μπολτ και ταυτόχρονα ποδοσφαιρικά skills που δεν έχουν κάτι να ζηλέψουν αστέρες του παρελθόντος.

Δεν θέλουμε να γίνουμε ιερόσυλοι, αλλά αν βάζατε τους θρύλους του παρελθόντος με τους οποίους μεγαλώσαμε να αντιμετωπίσουν τις σημερινές ποδοσφαιρικές μηχανές, οι περισσότεροι νοσταλγοί του παρελθόντος, θα τρώγατε μεγάλη πίκρα.

Η ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΨΑΛΙΔΑΣ ΜΕ ΕΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για να αντιληφθείτε πόσο έχει διευρυνθεί η ψαλίδα ανάμεσα στο Champions League και τις λοιπές διοργανώσεις συγκριτικά με το παρελθόν.

Τη σεζόν 1995/96, στο Champions League συμμετείχαν αποκλειστικά και μόνο οι πρωταθλητές των χωρών. Ούτε δεύτεροι, ούτε τρίτοι, ούτε τέταρτοι ισχυρών χωρών. Ήταν τότε που ο Παναθηναϊκός βρέθηκε στα ημιτελικά, επειδή απέκλεισε την Λέγκια Βαρσοβίας και κάποτε έραψε μέχρι και αστέρι στη φανέλα για αυτό!

Έτσι, τη σεζόν εκείνη, η Αγγλία εκπροσωπήθηκε στο Τσάμπιονς Λιγκ μόνο από την πρωταθλήτρια-έκπληξη Μπλάκμπερν. Ούτε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ούτε Λίβερπουλ, ούτε Άρσεναλ. Φανταστείτε τη χρονιά που πήρε η Λέστερ το πρωτάθλημα Αγγλίας να έπαιζε μόνο εκείνη στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ούτε Τσέλσι, ούτε Λίβερπουλ, ούτε Μάντσεστερ Σίτι.

Στους ομίλους της σεζόν 1995/96, οι 16 ομάδες που συμμετείχαν, ήταν οι ακόλουθες:

Champions League 1995/96:

Δείτε τώρα ποιες ομάδες συμμετείχαν στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ της ίδιας αγωνιστικής περιόδου:

Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1995/96:

Βλέπουμε λοιπόν 4 αγγλικές ομάδες (Μάντσεστερ Γ. , Λίβερπουλ, Νότιγχαμ, Λιντς), 4 ιταλικές (Μίλαν, Ίντερ, Ρόμα, Λάτσιο), 4 γερμανικές (Μπάγερν, Φράιμπουργκ, Βέρντερ Βρέμης, Καϊζερσλάουτερν), 4 γαλλικές (Μονακό, Λιόν, Λανς, Οσέρ), 4 ισπανικές (Μπαρτσελόνα, Σεβίλλη, Μπέτις), 3 πορτογαλικές, 3 ρωσικές, 3 βελγικές και 2 ολλανδικές!

Αλλά στο Τσάμπιονς Λιγκ έπαιζε μόνο η πρωταθλήτρια Αγγλίας Μπλάκμπερν! Φέτος όμως έχει 6 αγγλικές ομάδες...

Πραγματικά η δυσκολότερη διοργάνωση εκείνα τα χρόνια, ήταν το κύπελλο ΟΥΕΦΑ, το οποίο αποτελούσε τυπικά την τρίτη τη τάξει διοργάνωση, ο νικητής της οποίας δεν συμμετείχε στο ευρωπαϊκό Super cup (όπως συμβαίνει και με το Conference League που κατέκτησε ο Ολυμπιακός, ο οποίος το κατέκτησε μάλιστα ως Europa Conference League). Έπαιζες τότε στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ και σκεφτόσουν ανάποδα: «Βρε μήπως να παίζαμε καλύτερα στο Champions League μπας και έχουμε ελπίδα διάκρισης;» Αυτά βέβαια άλλαξαν από την ΟΥΕΦΑ από το 1997...

«ΑΝ ΠΑΙΖΑΜΕ EUROPA/CONFERENCE ΘΑ ΤΟ ΠΑΙΡΝΑΜΕ ΣΙΓΟΥΡΑ»

Η αλήθεια είναι ότι η κατάκτηση του Europa Conference League από τον Ολυμπιακό το 2024, έκανε πολλούς από εμάς κακομαθημένους, αφού απομυθοποίησε την ευρωπαϊκή κατάκτηση στο ποδόσφαιρο.

Για κάποιο λόγο, άπαντες πιστεύουν ότι με τον αποκλεισμό από την Μπόντο Γκλιμτ την περασμένη σεζόν, χάθηκε μία ιστορική ευκαιρία για κατάκτηση του Europa League. Τώρα πώς γίνεται να θεωρούν δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός θα απέκλειε την Λάτσιο στους «8», την Τότεναμ στους «4» και την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον τελικό, δεν μπορούμε να σας διαφωτίσουμε. Και αν ήταν τόσο εύκολο να κάνουμε χαβαλέ σε Λάτσιο, Τότεναμ και Γιουνάιτεντ, γιατί δεν κάναμε και στην Μπόντο;

«Αν παίζαμε στο Europa φέτος, θα φτάναμε για πλάκα τελικό και το Conference θα το παίρναμε ξανά» διαβάζουμε συχνά. Όμως η αλήθεια είναι ότι τίποτα από αυτά δεν είναι δεδομένο. Άλλο να πιστεύεις ότι θα ήσουν ανταγωνιστικός ή θα είχες περισσότερες πιθανότητες διάκρισης συγκριτικά με το Champions League και άλλο να θεωρείς δεδομένο έναν τελικό Europa ή μία κατάκτηση Conference. Ούτε στο κύπελλο Ελλάδας δεν μπορείς να είσαι σίγουρος όταν μιλάμε για νοκ άουτ.

Για την ιστορία, αν ο Ολυμπιακός συμμετείχε στο φετινό Conference League, θα ήταν η έβδομη ομάδα σε αξία ρόστερ βάσει Transfermarkt. Ναι, ακόμα και φέτος με το απείρως ευκολότερο σύστημα συγκριτικά με τη σεζόν που το κατέκτησε ο Ολυμπιακός.

Τώρα γιατί κάποιοι θεωρούν δεδομένο ότι το 7ο μπάτζετ του Conference League θα το κατακτούσε δεδομένα κιόλας, δεν το καταλαβαίνουμε.

Αντίστοιχα στο Europa League, θα ήταν 18ος σε αξία ρόστερ. Πώς θα ήταν δεδομένος ο τελικός ή έστω η τετράδα, επίσης δεν το καταλαβαίνουμε.

Η σκέψη «να παίζουμε στην χαμηλότερη διοργάνωση για να διακριθούμε», δεν έχει βάση πουθενά.

Η Φενέρ απέλυσε τον Μουρίνιο επειδή δεν πέρασε στην league phase του Champions League. Δεν χάρηκε επειδή βρέθηκε στο Europa. Και σκεφθείτε ότι υπάρχει το απωθημένο να απαντήσουν στην Γαλατασαράι που παραμένει η μοναδική τουρκική ομάδα με ευρωπαϊκό τρόπαιο, από την κατάκτηση του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 2000. Λέτε να πιστεύουν στην Φενέρ ότι θα έπαιρναν το Champions League; Όχι. Τότε γιατί «ξενέρωσαν» που βρέθηκαν στο Europa;

Βεβαίως αν ο Ολυμπιακός δεν ήταν τόσο άτυχος έστω σε μία από τις 5 πρώτες αγωνιστικές της φετινής league phase, όλοι θα είχαν σήμερα άκρατο ενθουσιασμό. Δεν συζητάμε καν αν ήταν και τυχερός. Τα μεγαθήρια έφυγαν όμως από τη μέση και στις τρεις τελευταίες αγωνιστικές, ίσως να συζητάμε από άλλη βάση...

Κλείνοντας, θα κάνουμε μία παρομοίωση. Όσο αδιανόητο για μία ελληνική επαρχιακή πόλη το πρωτάθλημα που πήρε η ΑΕΛ το 1988 ή τα κύπελλα Ελλάδας της Καστοριάς το 1980 και του ΟΦΗ το 1987, αντίστοιχα αδιανόητη είναι για τη χώρα μας η κατάκτηση του ευρωπαϊκού κυπέλλου από τον Ολυμπιακό. Το απωθημένο υλοποιήθηκε και πλέον, στόχος είναι η εδραίωση στα αστέρια...