Γιατί το νέο σύστημα των ευρωπαϊκών διοργανώσεων είναι top και ποιες αλλαγές μπορούν να γίνουν στο Conference League
Φανταστείτε έναν όμιλο στην Ευρωλίγκα με τέσσερις ομάδες: Τον Ολυμπιακό, την Εφές, την Άλμπα Βερολίνου και την Λιέτουβος Ρίτας. Και φανταστείτε αυτός ο όμιλος να διαρκεί από Σεπτέμβριο μέχρι Δεκέμβριο. Η πρώτη θέση θα ήταν πολύ πιθανή για την ελληνική ομάδα, αλλά ακόμα και να στράβωνε κάτι, η δεύτερη θέση θα έδινε και αυτή το εισιτήριο για την επόμενη φάση.
Κάπως έτσι (μάλλον βαρετά δηλαδή) ένιωθαν οι ομάδες των ισχυρότερων χωρών στους ομίλους των ευρωπαϊκών ποδοσφαιρικών διοργανώσεων, μέχρι την αλλαγή του συστήματος σε league phase το 2024.
Ενδεικτικοί όμιλοι από την τελευταία σεζόν του προηγούμενου συστήματος στο Champions League (σεζόν 2023/24) : Ρεάλ Μαδρίτης με Νάπολι, Μπράγκα, Ουνιόν Βερολίνου (4ος όμιλος), Μάντσεστερ Σίτι με Λειψία, Γιουνγκ Μπόις, Ερυθρό Αστέρα (7ος όμιλος), Μπαρτσελόνα με Πόρτο, Σαχτάρ, Αντβέρπ (8ος όμιλος).
Σίγουρα για τις ελληνικές ομάδες υπήρχε αυξημένο ενδιαφέρον, αφού ακόμα και η κατάκτηση της τρίτης θέσης ήταν μία πρόκληση (πόσο μάλλον μία από τις δύο πρώτες θέσεις), αλλά για τις ισχυρότερες χώρες, με τις μεγαλύτερες ομάδες, τους κορυφαίους παίκτες, τους περισσότερους τηλεθεατές και τη μεγαλύτερη προσφορά εσόδων, το σύστημα των ομίλων είχε «ξεθυμάνει» και το πραγματικό ενδιαφέρον ξεκινούσε από τα νοκ άουτ τον Φεβρουάριο.
Το νέο σύστημα των διοργανώσεων της UEFA με την league phase, άλλαξε αυτά τα δεδομένα και πλέον οι αγώνες είναι περισσότεροι, τα ντέρμπι περισσότερα και το ενδιαφέρον πιο αυξημένο. Χαρακτηριστικό είναι ότι στην πρώτη σεζόν εφαρμογής του νέου συστήματος, έμειναν εκτός της πρώτης οκτάδας η κάτοχος του τίτλου Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπάγερν Μονάχου, η Μάντσεστερ Σίτι, η Γιουβέντους, αλλά και η Παρί Σεν Ζερμέν που κατέκτησε το τρόπαιο!
Ας δούμε τις αλλαγές και πόσο αυτές έχουν αναβαθμίσει ακόμα περισσότερο τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις:
- Οι ομάδες αυξήθηκαν από 32 σε 36. Έτσι δίνεται το δικαίωμα στο όνειρο σε περισσότερες ομάδες. Ταυτόχρονα, υιοθετείται η τάση αύξησης των ομάδων που ισχύει παντού στον αθλητισμό, ώστε να μπαίνουν περισσότερες αγορές στο παιχνίδι και να αυξάνονται τα έσοδα.
Θυμίζουμε ότι και στο Μουντιάλ, οι ομάδες πλέον αυξάνονται από 32 σε 48. Ακόμα και στις κλειστές λίγκες των ΗΠΑ, υπάρχει τάση αύξησης των ομάδων (το ΝΒΑ, πέραν της ευρωπαϊκής λίγκας ετοιμάζεται για επέκταση των περιφερειών του με τις φήμες να μιλάνε για είσοδο ομάδων από Σιάτλ, Λας Βέγκας, ακόμα και Μεξικό).
- Στα πλαίσια της αύξησης των ομάδων στις διοργανώσεις της UEFA, δίνεται ένα extra εισιτήριο σε μία ομάδα με βάση το δικό της club ranking. Αυτή η ομάδα είναι η πρωταθλήτρια μίας χώρας από τις θέσεις 11 και κάτω στην κατάταξη των χωρών (αφού οι πρώτες 10 χώρες έχουν ομάδες απευθείας στην league phase). Όμως το εισιτήριο δεν πηγαίνει στην πρωταθλήτρια της 11ης χώρας, αλλά σε εκείνη την πρωταθλήτρια που έχει το καλύτερο club ranking μεταξύ των πρωταθλητών των χωρών από τη θέση 11 και κάτω.
Έτσι για πρώτη φορά επιβραβεύεται η επιτυχημένη πορεία μίας ομάδας στην Ευρώπη, ακόμα και αν η χώρα στην οποία ανήκει παραπαίει ευρωπαϊκά. Αυτή η ομάδα ήταν πέρυσι ο Ολυμπιακός.
- Οι αγώνες της league phase αυξήθηκαν από έξι ανά ομάδα (όπως ήταν στους ομίλους), σε οκτώ ανά ομάδα. Στο σύστημα των ομίλων υπήρχαν 6 αγωνιστικές με 16 αγώνες σε κάθε αγωνιστική (σύνολο 96 αγώνες στους ομίλους), ενώ στην league phase υπάρχουν 8 αγωνιστικές με 18 αγώνες σε κάθε αγωνιστική (σύνολο 144 αγώνες). Δηλαδή υπάρχουν 48 περισσότερες αναμετρήσεις, ενώ έχει προστεθεί ο ενδιάμεσος νοκ άουτ γύρος για την πρόκριση στη φάση των «16» για τις ομάδες των θέσεων 9-24. Δηλαδή 16 επιπλέον αγώνες.
Έτσι το τηλεοπτικό προϊόν έγινε πολύ πιο πλούσιο, αλλά η αύξηση των δύο αγώνων ανά ομάδα δεν είναι ακραία, για να τεθεί θέμα σοβαρής επιβάρυνσης των ποδοσφαιριστών.
- Το μεγάλο χειμερινό κενό από τους ομίλους μέχρι τα νοκ άουτ (από αρχές Δεκεμβρίου μέχρι μέσα Φλεβάρη), μειώνεται δραστικά, αφού προστίθενται δύο αγωνιστικές της league phase στα τέλη Ιανουαρίου και στη συνέχεια ακολουθεί ο ενδιάμεσος νοκ άουτ γύρος για τις ομάδες των θέσεων 9-16.
- Οι ομάδες αντιμετωπίζουν στην league phase αντιπάλους και από το δικό τους γκρουπ δυναμικότητας. Έτσι υπάρχουν περισσότερα ντέρμπι. Μόνο στην πρώτη αγωνιστική είδαμε φέτος: Λίβερπουλ-Ατλέτικο, Μπάγερν-Τσέλσι, Γιουβέντους-Ντόρτμουντ, Ρεάλ-Μαρσέιγ, Άγιαξ-Ίντερ, Παρί-Αταλάντα, Μάντσεστερ Σίτι-Νάπολι.
- Η βαθμολογία των 36 ομάδων είναι κοινή, οπότε το ενδιαφέρον των φιλάθλων δεν εστιάζεται μόνο στα τεκταινόμενα του δικού τους ομίλου, αλλά και σε άλλες αναμετρήσεις.
- Το σύστημα των ισοβαθμιών είναι πιο δίκαιο, αφού λαμβάνεται υπόψη η διαφορά των γκολ και κατόπιν η καλύτερη επίθεση. Συνεπώς, κάθε γκολ και κάθε ευρύ αποτέλεσμα μετράει και επιβραβεύεται. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα γκολ πέφτουν βροχή και το θέμα έχει γίνει ακόμα πιο εντυπωσιακό. Στην πρώτη αγωνιστική φέτος, είδαμε 67 γκολ στις 18 αναμετρήσεις!
- Στην κλήρωση των νοκ άουτ (ενδιάμεσος γύρος, φάση «16», κ.ο.κ.) μπαίνει για πρώτη φορά η λογική των διασταυρώσεων βάσει κατάταξης, όπως ισχύει στο ΝΒΑ. Εκεί οι διασταυρώσεις είναι 1-8, 2-7, 3-6 και 4-5.
Η UEFA κατέληξε στο εξής: Στα νοκ άουτ για τις θέσεις 9-24, ο 9ος θα αντιμετωπίζει τον 23ο ή τον 24ο, ενώ ο 10ος τον 22ο ή τον 21ο, κ.ο.κ. Ο αντίπαλος θα προκύπτει με κλήρωση ανάμεσα στους δύο πιθανούς αντιπάλους. Έτσι δεν χάνεται το concept της κλήρωσης που έχει το δικό του ξεχωριστό ενδιαφέρον, αλλά προστίθεται και το concept της διασταύρωσης ανάλογα με την κατάταξη, το οποίο είναι πιο δίκαιο και δίνει extra κίνητρο κατά τη διάρκεια της league phase. Αντίστοιχα είναι τα δεδομένα και στην κλήρωση των «16».
- Μετά την κλήρωση των «16», προκύπτει το bracket της διοργάνωσης και ο καθένας έχει μπροστά του τον οδικό χάρτη μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης με τις πιθανές διασταυρώσεις, κάτι που συμβαίνει και στις διοργανώσεις των εθνικών ομάδων (Μουντιάλ, Euro).
Αυτό ήταν για παράδειγμα το bracket των νοκ άουτ μετά την κλήρωση των «16» πέρυσι τον Φεβρουάριο:
- Ταυτόχρονα, παραμένει το πλεονέκτημα έδρας στα νοκ άουτ (εντός έδρας ο επαναληπτικός) το οποίο ανταμείβει την ομάδα που τερμάτισε πιο πάνω στην κατάταξη. Αυτό επεκτείνεται πλέον στο σύνολο των νοκ άουτ μέχρι και τα ημιτελικά.
- Από φέτος, η ώρα του τελικού αλλάζει και από 22:00 ώρα Ελλάδας πηγαίνει τρεις ώρες πίσω, δηλαδή 19:00. Με αυτό τον τρόπο, λύνονται οργανωτικά προβλήματα, ενώ η ώρα προβολής στις αγορές της Ασίας και αλλού, όπου υπάρχουν εκατομμύρια τηλεθεατές, γίνεται ελαφρώς πιο ανθρώπινη. Έτσι, στην Κίνα (Πεκίνο) ο τελικός θα ξεκινάει 00:00 τα μεσάνυχτα (αντί για 03:00) και στην Ιαπωνία (Τόκιο) θα ξεκινάει 01:00 αντί για 04:00 τα ξημερώματα. Στη δε Αυστραλία (Σίδνεϊ) θα ξεκινάει 02:00 αντί για 05:00.
Με το νέο σύστημα, η διοργάνωση θυμίζει περισσότερο λίγκα, αν και θα ήταν πρακτικά αδύνατον να παίζουν όλοι με όλους, καθώς υπάρχουν και τα εθνικά πρωταθλήματα που είναι πανίσχυρα.
ΤΟ EUROPA ΚΑΙ ΤΟ CONFERENCE LEAGUE
Όπως είναι φυσικό, το νέο format των ευρωπαϊκών διοργανώσεων οδήγησε σε ποιοτική υποβάθμιση του Europa και του Conference League, όπως συμβαίνει πάντα με την αύξηση των ομάδων. Για παράδειγμα, στο προσεχές Μουντιάλ των 48 ομάδων, θα συμμετάσχουν το Ουζμπεκιστάν, η Ιορδανία, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία. Έτσι συμβαίνει παντού. Η αύξηση των ομάδων διευρύνει τις αγορές και το δικαίωμα στο όνειρο, αλλά μεταβάλει αρνητικά την ποιότητα.
- Η τελευταία σεζόν του Europa League με το παλιό format, περιλάμβανε τις εξής ομάδες στα προημιτελικά: Την πανίσχυρη Λεβερκούζεν του Τσάμπι Αλόνσο που κατέκτησε αήττητη το νταμπλ στην Γερμανία, την Αταλάντα που κατέκτησε εν τέλει το τρόπαιο του Europa, δύο ακόμα ιταλικές ομάδες (Μίλαν, Ρόμα), την Λίβερπουλ, την Μαρσέιγ, την Μπενφίκα και την κάτοχο του Conference League Γουέστ Χαμ. Με λίγα λόγια, θύμιζε ένα μίνι Champions League.
- Αντίστοιχα, στο Conference League της ίδιας σεζόν συμμετείχαν ομάδες όπως ο Άγιαξ, η Άστον Βίλα, η Λιλ, η Φιορεντίνα, η Άιντραχτ Φρανκφούρτης, η Φενερμπαχτσέ, ο Ολυμπιακός, η Ρεάλ Μπέτις, η Κλαμπ Μπριζ, κ.α. Ένα κανονικό Europa League δηλαδή.
Πλέον αυτό έχει αλλάξει. Ενδεικτικά, η Μπόντο Γκλιμτ έφτασε πέρυσι στα ημιτελικά του Europa League και η Τζουργκάρντεν στα ημιτελικά του Conference League. Ειδικά στο Europa League ο τελικός ήταν ανάμεσα στις δύο ομάδες που βρέθηκαν ακριβώς πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού στην Αγγλία.
Εστιάζοντας στη διοργάνωση του Conference League, η ποιοτική μεταβολή σε σχέση με την πρώτη τριετία, οφείλεται, πέραν της αύξησης των ομάδων, στα εξής:
- Πλέον δεν υπάρχει η μεταφορά των ομάδων από το Europa League όπως συνέβαινε παλαιότερα, εξ ου και η αλλαγή της ονομασίας από Europa Conference League σε Conference League. Για παράδειγμα, τη σεζόν 2021/22 τέτοιες ομάδες ήταν η Μαρσέιγ, η Αϊντχόφεν, η Λέστερ, η Φενερμπαχτσέ και η Σέλτικ. Τo 2022/23 ήταν ομάδες όπως η Λάτσιο και η Μπράγκα και τη σεζόν 2023/24 ο Άγιαξ, ο Ολυμπιακός, κτλ.
- Στο προηγούμενο σύστημα, ο τρίτος και ο τέταρτος του ομίλου του Conference League αποχαιρετούσαν τη διοργάνωση. Συνέχιζαν μόνο ο πρώτος και ο δεύτερος. Οι τρίτοι των ομίλων του Conference δεν είχαν ευρωπαϊκή συνέχεια, αφού έμπαιναν στη διοργάνωση οι τρίτοι του Europa. Άρα οι 16 από τους 32 των ομίλων του Conference League (δηλ. το 50%), πήγαιναν σπίτι τους.
- Με το νέο σύστημα της league phase, προκρίνονται στα νοκ άουτ του Conference League οι 24 πρώτοι από τους 36 (δηλ. το 66,66%). Άρα συνεχίζουν 8 περισσότερες ομάδες από ό,τι στο προηγούμενο format. Ουσιαστικά, οι τρίτοι των ομίλων του Europa αντικαταστάθηκαν από τους τρίτους των ομίλων του ίδιου του Conference. Συνεπώς, η πρόκριση και η ευρωπαϊκή συνέχεια, είναι ευκολότερη.
- Οι αγώνες της διοργάνωσης παραμένουν βέβαια συναρπαστικοί. Θυμίζουμε το επικό Τσέλιε-Λουγκάνο 4-5 πέρυσι στη φάση των «16». Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος ο πρόεδρος της UEFA έκανε λόγο για «true football» μιλώντας για το Conference League και κατέληξε, λέγοντας ότι προτιμάει συχνά να βλέπει αναμετρήσεις αυτής της διοργάνωσης, παρά του Champions League:
Ωστόσο, αναφορικά με το θέμα της ποιοτικής υποβάθμισης του νέου format, ο γενικός γραμματέας της UEFA Θεόδωρος Θεοδωρίδης έκανε μία αναφορά στη συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «Build Up» του Μιχάλη Τσόχου και του Ντέμη Νικολαΐδη στο κανάλι της ιστοσελίδας «Athletiko» στο YouTube και ανέφερε τα εξής:
«Στο Conference League υπάρχει ένα θέμα επειδή σταμάτησαν να κατεβαίνουν οι ομάδες, το οποίο πρέπει να το δούμε. Από τη μία είναι ευκαιρία για ομάδες άλλων χωρών πέραν των μεγάλων να διακριθούν, αλλά από την άλλη πρέπει να το δούμε λίγο σε βάθος χρόνου, σε 2-3 χρόνια, γιατί δεν έχουμε τις ομάδες που έρχονται από Champions League, Europa League και πολλές φορές στα χαρτιά δεν είναι τόσο εμπορικές οι ομάδες.
Βέβαια φτάσαμε σε τελικό Τσέλσι-Μπέτις με γεμάτο γήπεδο πάλι και βλέπω ότι στο Conference όλο και περισσότερο χρειαζόμαστε να ανεβάζουμε τη χωρητικότητα του γηπέδου. Ξεκινήσαμε στο πρώτο Conference στην Αλβανία με 19.000 και τώρα έχουμε πάει στις 40.000. Το επόμενο είναι στη Λειψία στο γήπεδο του Euro. Έρχεται ο κόσμος, το έχει πάρει πολύ ζεστά. Πρέπει να δούμε την ανταγωνιστικότητα. Κρατάω μόνο αυτή την επιφύλαξη.
Είναι πολύ σημαντικό όμως ότι πλέον 40 από τις 55 χώρες έχουν αγώνες μέχρι και τα Χριστούγεννα σε συλλογικό επίπεδο. Αυτό είναι μεγάλο κέρδος. Σε όλους αρέσει το Champions League, αλλά από την άλλη θέλεις να βλέπεις και την ομάδα σου και ότι βλέπουν τις ομάδες τους για τόσο μεγάλο διάστημα είναι πολύ σημαντικό».
Δείτε το χαρακτηριστικό απόσπασμα:
ΠΟΙΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΤΟ FORMAT ΤΟΥ CONFERENCE LEAGUE
Πιθανές αλλαγές στο format των ευρωπαϊκών διοργανώσεων μπορούν να γίνουν μόνο μετά την πάροδο τριετίας, δηλαδή μόνο από τη σεζόν 2027/28 και έκτοτε, αν και θα έχουν γίνει γνωστές έναν χρόνο νωρίτερα.
Δύο πιθανές αλλαγές που προτείνουμε, είναι οι εξής:
1. Να δίνεται εγγυημένη συμμετοχή στην league phase του Conference League για τις ομάδες των ισχυρότερων πρωταθλημάτων (όπως συμβαίνει σήμερα στο Champions League και στο Europa League).
Αυτό δεν συμβαίνει στο Conference League, αφού καμία απολύτως ομάδα δεν έχει εξασφαλισμένη συμμετοχή στην league phase. Όλες οι ομάδες ανεξαιρέτως δίνουν τουλάχιστον έναν προκριματικό γύρο. Αυτό κάνει μεν πιο δίκαιη τη διοργάνωση (το «true football» που ανέφερε ο Τσέφεριν), αλλά δημιουργεί τον κίνδυνο αποκλεισμού κάποιων μεγαλύτερων ονομάτων, αφού τα πάντα μπορούν να συμβούν στα προκριματικά. Για παράδειγμα, το 2024 η Λανς αποκλείστηκε από τον Παναθηναϊκό, ενώ η Φιορεντίνα απέκλεισε στη διαδικασία των πέναλτι την Ακαδημία Πούσκας!
2. Να επαναφερθεί η σύνδεση του Europa με το Conference League. Άλλωστε οι δύο διοργανώσεις συνδέονται στενά και σήμερα (ίδιος ύμνος, παρόμοιο λογότυπο, κοινοί λογαριασμοί στα social media, κοινή κλήρωση στην league phase, κτλ).
Μία πρόταση επανασύνδεσης, θα μπορούσε να είναι η εξής:
- Οι 16 πρώτοι της league phase του Europa League να προκρίνονται απευθείας στους «16» της διοργάνωσης.
- Οι 8 επόμενοι του Europa League (17-24) να συνεχίζουν στο Conference League με τον τρόπο που θα εξηγήσουμε παρακάτω.
- Οι 8 πρώτοι της league phase του Conference League να προκρίνονται απευθείας στους «16» του Conference League και να εκκρεμούν 8 εισιτήρια για τους «16».
- Οι 16 ομάδες των θέσεων 9-24 του Conference League να δίνουν 8 μονούς νοκ άουτ αγώνες χωρίς επαναληπτικό στην έδρα των ομάδων των θέσεων 9-16.
- Οι 8 νικητές να αντιμετωπίζουν τις 8 ομάδες των θέσεων 17-24 του Europa League σε 8 μονούς νοκ άουτ αγώνες χωρίς επαναληπτικό στην έδρα των ομάδων του Europa League και οι 8 νικητές προκρίνονται στους «16» του Conference League όπου τους περιμένουν οι 8 πρώτοι της league phase αυτής της διοργάνωσης.
- Με τα δεδομένα που ισχύουν σήμερα, οι αγώνες πριν τη φάση των «16» είναι οι εξής: 8 ζευγάρια των θέσεων 16-24 σε διπλούς αγώνες στο Europa League (16 αγώνες) για πρόκριση στους «16» της διοργάνωσης όπου θα αντιμετωπίσουν τους 8 πρώτους και άλλα 8 ζευγάρια των θέσεων 16-24 σε διπλούς αγώνες στο Conference League (16 αγώνες - π.χ. πέρυσι ΠΑΟ-Βίκινγκουρ) για πρόκριση στους «16» της διοργάνωσης όπου θα αντιμετωπίσουν τους 8 πρώτους. Συνολικά δηλαδή γίνονται 32 αγώνες.
- Με την πρόταση που θέτουμε, θα υπάρχουν 16 αγώνες πριν τη φάση των «16», δηλαδή οι μισοί από σήμερα, κάτι που θα γίνει δεκτό με ικανοποίηση από τους ποδοσφαιριστές, καθώς θα συμβάλλει στην αποσυμφόρησή τους, ενώ ταυτόχρονα θα συμβάλλει στην ποιοτική αναβάθμιση του Conference League στα επίπεδα της πρώτης τριετίας.
- Ίσως η μοναδική ένσταση να είναι πιθανή βαθμολογική «αδιαφορία» των πρώτων ομάδων της κατάταξης του Europa League (αφού θα προκρίνονται οι 16 πρώτοι απευθείας στους «16», άρα κάποιες ομάδες θα έχουν πιθανώς εξασφαλισμένη την δεκαεξάδα από νωρίς). Όμως αυτό συνέβαινε και παλαιότερα στους ομίλους του Champions League και του Europa, όπου οι πρώτοι είχαν εξασφαλίσει από νωρίς την πρόκριση, η οποία ερχόταν και από την δεύτερη θέση. Άλλωστε οι 8 πρώτοι της δεκαεξάδας θα έχουν εγγυημένο πλεονέκτημα έδρας στους «16», ενώ θα μπορούσαν να προβλεφθούν και μεγαλύτερα και πιο γενναία οικονομικά κίνητρα για τις ομάδες που θα τερματίσουν στις πρώτες 8 θέσεις.
Τέλος, επιβεβλημένη είναι η αλλαγή και στο UEFA Super cup, όπου συμμετέχουν ο νικητής του Champions Legue και ο νικητής του Europa League, χωρίς τη συμμετοχή του κατόχου του Conference League. Αυτό συνέβαινε και κατά το παρελθόν, όταν ο νικητής του κυπέλλου πρωταθλητριών αντιμετώπιζε τον νικητή του κυπέλλου κυπελλούχων, χωρίς τη συμμετοχή του κατόχου του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.
Ήδη υπάρχουν αρκετά δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για αλλαγή του format του Σούπερ καπ. Η πιο λογική λύση θα προέβλεπε έναν ημιτελικό ανάμεσα στους κατόχους του Europa League και του Conference League και ο νικητής να αντιμετωπίζει στον τελικό τον κάτοχο του Champions League.
Υπάρχουν ωστόσο φήμες για σύστημα final four με τη συμμετοχή των τριών κατόχων των ευρωπαϊκών διοργανώσεων μαζί με μία προσκεκλημένη ομάδα εκτός Ευρώπης και η διοργάνωση να μην διεξάγεται στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου