Πολυεθνική Red Bull, City Football Group του Άμπου Ντάμπι και όμιλος Μαρινάκη. Άραβες, Τούρκοι, Ρώσοι και Κινέζοι. Η Αθλητική διαπλοκή χαρτογραφεί τα διεθνή ποδοσφαιρικά δίκτυα και την γεωπολιτική του ποδοσφαίρου.
Η ανάπτυξη του ποδοσφαίρου σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι εκρηκτική. Ο βασιλιάς των σπορ έχει αποκτήσει πρωτοφανή δυναμική, αφού αναπτύσσεται τάχιστα ακόμα και στις ελάχιστες χώρες που δεν είχε απήχηση, όπως οι ΗΠΑ.
Ο πρόεδρος της FIFA προεξόφλησε ότι το ποδόσφαιρο θα γίνει το δημοφιλέστερο άθλημα των ΗΠΑ τα επόμενα χρόνια. Δεν συμμεριζόμαστε αυτή την άποψη, αλλά σίγουρα αναπτύσσεται διαρκώς, ιδίως λόγω της αύξησης του αριθμού των ισπανόφωνων στη χώρα.
Τα οικονομικά δεδομένα εκτοξεύονται διαρκώς σε παγκόσμιο επίπεδο. Το πρόσφατο συμβόλαιο του Κριστιάνο Ρονάλντο με την Αλ Νασρ της Σαουδικής Αραβίας, το μαρτυρά: Μίνιμουμ 200 εκατομμύρια ευρώ καθαρά ετησίως για τα ποδοσφαιρικά του καθήκοντα + 60 εκατομμύρια για τα εμπορικά του δικαιώματα + 30 εκατομμύρια μπόνους υπογραφής + το 15% των μετοχών της ομάδας + δυσθεώρητα μπόνους για κατακτήσεις τίτλων, επίτευξη γκολ, κτλ. Όλα αυτά για έναν αθλητή 40 χρόνων.
Η ακριβότερη μεταγραφή όλων των εποχών σε όλα τα αθλήματα, παραμένει αυτή του Νεϊμάρ το 2017 από την Μπαρτσελόνα στην Παρί. Μόνο το buy out στοίχισε 222 εκατομμύρια ευρώ. Χώρια το συμβόλαιο του παίκτη που ξεπερνούσε τα 30 εκατομμύρια ετησίως.
Το Μουντιάλ είναι η δημοφιλέστερη και επικερδέστερη αθλητική διοργάνωση του πλανήτη, έχοντας ξεπεράσει προ πολλού τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ο τελικός του προηγούμενου Παγκοσμίου κυπέλλου είχε τηλεθέαση 1,5 δισεκατομμυρίου ανθρώπων. Για ένα τρίωρο, σχεδόν το 1/4 του πληθυσμού της γης από κάθε ήπειρο και κάθε ζώνη ώρας, παρακολουθούσε ένα συγκεκριμένο γεγονός, καρφωμένο στους τηλεοπτικούς του δέκτες. Ποτέ ξανά στην ιστορία τόσο πολλοί άνθρωποι δεν έκαναν το ίδιο πράγμα...
Το επόμενο Μουντιάλ (του χρόνου το καλοκαίρι), θα είναι Μουντιάλ-μαμούθ, αφού θα περιλαμβάνει 48 ομάδες και θα διαρκέσει ενάμιση μήνα. Η FIFA αναμένει έσοδα που θα ξεπεράσουν τα 10 δισεκατομμύρια δολάρια και πρόκειται να αποτελέσει την μεγαλύτερη διοργάνωση-σταθμό στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού.
Ακόμα και το νεοσύστατο και αμφιλεγόμενο Μουντιάλ συλλόγων, είχε έσοδα που ξεπέρασαν τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ.
Η UEFA μοιράζει κάθε χρόνο 3,32 δισεκατομμύρια ευρώ στις τρεις διοργανώσεις της (2,47 δισ. στο Champions League, 0,56 δισ. στο Europa League και 0,28 δισ. στο Conference League). Και όλα αυτά χωρίς να έχει εφαρμοστεί το επικερδέστερο μοντέλο μιας κλειστής λίγκας τύπου ΝΒΑ που θα «ταβάνιαζε» τα έσοδα.
Η τηλεθέαση του τελικού του Champions League ξεπερνάει το μισό δισεκατομμύριο ανθρώπους παγκοσμίως κάθε χρόνο, ενώ η τηλεθέαση του Super Bowl (τελικός του NFL στο American football) κινείται λίγο πάνω από τα 100 εκατομμύρια.
Στο ΝΒΑ, ο πρώτος φετινός τελικός σημείωσε αρνητικό ρεκόρ τηλεθέασης των τελευταίων 4 δεκαετιών (4,7% και 8,9 εκατομμύρια τηλεθεατές), ενώ ακόμα μικρότερα ήταν τα ποσοστά στο game 2. Το game 7 σημείωσε όμως θετικό ρεκόρ για το ΝΒΑ της τελευταίας εξαετίας, με 16,4 εκατομμύρια τηλεθεατές. Πολύ πίσω όμως από τα νούμερα του Super Bowl και βέβαια του τελικού του Champions League.
Τεράστια ποσά μοιράζουν και τα εθνικά πρωταθλήματα ποδοσφαίρου. Κορυφαία η Premier League στην Αγγλία, η οποία μοιράζει 3,3 δισ. ευρώ ετησίως στις 20 ομάδες που συμμετέχουν στο πρωτάθλημα.
Η σύνδεση του αθλητικού θεάματος με τα τηλεοπτικά δικαιώματα, γέννησε μεγάλες επενδυτικές ευκαιρίες για τον συνδυασμό της ιδιοκτησίας ομάδων με την ψηφιακή εκμετάλλευση. Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, μεγάλοι μεγιστάνες των media αγόραζαν ποδοσφαιρικές ομάδες.
Στόχος ήταν η εμπορική τους εκμετάλλευση μέσω της ψηφιακής τηλεόρασης. Το είδαμε και στην Ελλάδα στις αρχές των 00s με τη Netmed να αγοράζει τη Nova, η οποία είχε τα τηλεοπτικά δικαιώματα του πρωταθλήματος. Ταυτόχρονα, η Netmed αγόραζε μετοχές σε ομάδες, όπως η ΑΕΚ.
Αλησμόνητο έχει μείνει και το μακρόπνοο σχέδιο του μεγιστάνα των media Ρούμπερτ Μέρντοχ, ο οποίος είχε δημιουργήσει έναν μιντιακό κολοσσό και ταυτόχρονα σχεδίαζε το 1998 την αγορά της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ενώ κρυβόταν και πίσω από τη δημιουργία της κλειστής ευρωπαϊκής Σούπερ Λίγκας, όμως τα σχέδιά του προσέκρουσαν στις αντιδράσεις των φιλάθλων.
1. ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Το ποδόσφαιρο αποτέλεσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για ισχυρές χώρες με φιλόδοξους ηγέτες που θέλησαν να γιγαντώσουν το γεωπολιτικό τους αποτύπωμα.
α. Ρώσοι
Πρώτοι ήταν οι Ρώσοι από τις αρχές των 00s. Ηχηρότερη η περίπτωση του Ρώσου μεγιστάνα Ρομάν Αμπράμοβιτς που έχτισε τον κολοσσό της Τσέλσι, δαπανώντας πακτωλούς χρημάτων.
Προσθέστε τις εντυπωσιακές χορηγίες της κρατικής ρωσικής πολυεθνικής Gazprom προς την UEFA, τις κατακτήσεις του Europa League από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και τη Ζενίτ και φυσικά τη διοργάνωση του Μουντιάλ 2018 από τη Ρωσία.
β. Άραβες
Ακόμα πιο εντυπωσιακή ήταν η αραβική επέλαση. Τα βαθύπλουτα αραβικά κράτη αγόρασαν ευρωπαϊκά clubs. Το Κατάρ αγόρασε την Παρί, το Άμπου Ντάμπι την Μάντσεστερ Σίτι και η Σαουδική Αραβία, αφού προσπάθησε να αγοράσει την Μάντσεστερ Γ., απέκτησε την Νιούκαστλ.
Πλειάδα αστέρων μετακομίζουν στα αραβικά πρωταθλήματα, όπως η περίπτωση του Ρονάλντο που είδαμε πιο πάνω. Τις τελευταίες μέρες κυκλοφορεί η πληροφορία ότι η Αλ Αχλί ετοιμάζει πρόταση 350 εκατομμυρίων ευρώ στη Ρεάλ για τον απόκτηση του Βινίσιους, με πενταετές συμβόλαιο ύψους 1 δισ. ευρώ στον ίδιο!
Προσθέστε σε αυτά ότι το Μουντιάλ 2022 διοργανώθηκε από το Κατάρ, ενώ το Μουντιάλ 2034 ανατέθηκε στη Σαουδική Αραβία.
Τα τηλεοπτικά δικαιώματα από το νεοσύστατο Μουντιάλ συλλόγων δόθηκαν στην τηλεοπτική πλατφόρμα DAZN, η οποία σχετίζεται με την Σαουδική Αραβία, με τις ομάδες που συμμετέχουν να μοιράζονται 1 δισ. ευρώ. Πολλοί συνδέουν αυτό το deal, με την απόφαση της FIFA να αναθέσει στη Σαουδική Αραβία το Μουντιάλ του 2034.
γ. Κινέζοι
Αξιομνημόνευτη ήταν και η κινεζική επέλαση των mid 2010s. Καταβλήθηκαν τεράστια ποσά για μεταγραφές που μαγνήτισαν μεγάλους stars του ποδοσφαίρου, όπως συμβαίνει σήμερα με τις αραβικές χώρες, ενώ κινέζικοι όμιλοι αγόρασαν μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους.
δ. Τούρκοι
Τώρα είναι η σειρά της Τουρκίας. Καινούρια γήπεδα σε όλη τη χώρα, συνδιοργάνωση του Euro 2032 με την Ιταλία και πακτωλοί στο μεταγραφικό παζάρι από τις ομάδες της χώρας.
Η Γαλατασαράι πλήρωσε 75 εκατομμύρια για την αγορά του Οσιμέν από τη Νάπολι (+5 εκατ. σε μπόνους + 10% ποσοστό μεταπώλησης), ενώ θα δίνει 16 εκατομμύρια ευρώ ετησίως στον παίκτη! Απέκτησε επίσης τον Σανέ με ετήσιο συμβόλαιο 14 εκατομμύρια, ενώ θέλει Έντερσον, Τσαλχάνογλου, Γκουντογκάν και έχει ήδη Ικάρντι, Μοράτα, Σάρα, Σάντσεζ, Ζανιόλο, κτλ.
Η Φενέρμπαχτσε του Ζοζέ Μουρίνιο πάει για Ασένσιο και Σκρίνιαρ, ενώ η Μπεσίκτας έδωσε 20 εκατομμύρια για Κοτσκού.
Όλα αυτά δεν εξηγούνται με οικονομικούς όρους. Είναι καθαρά πολιτικές επιλογές ισχυρών χωρών που αξιοποιούν το ποδόσφαιρο για να μεγαλώσουν το γεωπολιτικό τους αποτύπωμα στη διεθνή σκακιέρα.
Όχι ότι θα θέλαμε τέτοιες ακρότητες. Προτιμάμε μία ομάδα που πουλάει τον Κωστούλα 40 εκατομμύρια, παρά μια ομάδα που αγοράζει τον Οσιμέν 80 εκατομμύρια. Το ένα είναι υγεία, το άλλο θα αποδειχθεί φούσκα, αν σταματήσει η κρατική αβάντα.
Αυτό που θα θέλαμε όμως, είναι η αντίστοιχη πολιτική βούληση. Δεν θα μας χαλούσε να συνδιοργανώναμε π.χ. με τους Σέρβους ένα Euro. Να παίζεται υποθετικά στη Λάρισα ένας όμιλος με Γαλλία, Αγγλία, Δανία, Σερβία και στη Θεσσαλονίκη με Ιταλία, Βέλγιο, Ελλάδα, Σουηδία...
2. ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ
Στην Ελλάδα είχαμε πάρει μία «γεύση» πολυεθνικής, με την αγορά της ΠΑΕ ΑΕΚ από την βρετανική ENIC το 1997. Η εταιρεία είχε επίσης τον έλεγχο της Τότεναμ στην Αγγλία, των Ρέιντζερς στη Σκοτία, της Σλάβια Πράγας στην Τσεχία, της Βιτσέντζα στην Ιταλία και της Βασιλείας στην Ελβετία. Ηγέτιδα δύναμη του δικτύου ήταν η Τότεναμ και σήμερα η εταιρεία ελέγχει μόνο το λονδρέζικο κλαμπ.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 2010, έκαναν την εμφάνισή τους γιγαντιαία ποδοσφαιρικά δίκτυα από πανίσχυρους κολοσσούς, τα οποία ελέγχονται είτε από πλούσιες χώρες, είτε από μεγάλες πολυεθνικές.
Αυτά τα δίκτυα αποτελούνται από περισσότερες ποδοσφαιρικές ομάδες διαφορετικών χωρών, συνιστώντας ουσιαστικά τις πολυεθνικές του ποδοσφαίρου.
α. City Football Group
Το μεγαλύτερο διεθνές ποδοσφαιρικό δίκτυο είναι το City Football Group που ελέγχεται από το Άμπου Ντάμπι, ένα πάμπλουτο εμιράτο με μεγάλη παραγωγή πετρελαίου. Ηγέτιδα δύναμη του δικτύου είναι η Μάντσεστερ Σίτι της Premier League. Το portfolio του ομίλου περιλαμβάνει τις εξής ομάδες:
- Το 100% της Μάντσεστερ Σίτι (Αγγλία).
- Το 100% της Τρουά (Γαλλία).
- Το 100% της Melbourne City (Αυστραλία).
- Το 100% της Montevideo City Torque (Ουρουγουάη).
- Το 99% της Lommel (Βέλγιο).
- Το 94,94% της Παλέρμο (Ιταλία).
- Το 90% της Bahia (Βραζιλία).
- Το 80% της New York City (MLS-ΗΠΑ).
- Το 65% της Mumbai City (Ινδία).
- Το 47% της Χιρόνα (Ισπανία).
- Το 47% της Shenzhen Peng City (Κίνα).
- Το 20% της Yokohama F. Marinos (Ιαπωνία).
Όπως αντιλαμβάνεστε, πρόκειται για έναν κανονικό πολυεθνικό ποδοσφαιρικό κολοσσό που έχει επενδύσει σε πολλές χώρες και μάλιστα χώρες με ποδοσφαιρική ανάπτυξη ή με ποδοσφαιρική προοπτική και μεγάλο πληθυσμό.
Επί των ημερών του City Football Group, η Μάντσεστερ Σίτι έχει κατακτήσει 1 Champions League, 1 ευρωπαϊκό Super cup, 1 παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων, 8 πρωταθλήματα Αγγλίας, 3 κύπελλα Αγγλίας, 6 λιγκ καπ Αγγλίας και 4 Σούπερ καπ Αγγλίας (Community Shield).
β. Red Bull
Η πολυεθνική εταιρεία Red Bull έχει δημιουργήσει ένα πανίσχυρο ποδοσφαιρικό χαρτοφυλάκιο.
Πιο πρόσφατη, η ηχηρή επένδυση στην Paris FC μαζί με τον Γάλλο μεγιστάνα Μπερνάρ Αρνό, με φιλοδοξία να δημιουργηθεί το αντίπαλο δέος στην Παρί Σεν Ζερμέν.
Οι ομάδες που περιλαμβάνει το ποδοσφαιρικό δίκτυο της Red Bull, είναι οι ακόλουθες:
- Red Bull Salzburg (Αυστρία).
- FC Liefering (Αυστρία - 2η κατηγορία)
- RB Λειψία (Γερμανία).
- New York Red Bulls (MLS ΗΠΑ).
- RB Bragantino (Βραζιλία).
- RB Omiya Ardija (Ιαπωνία)
- Paris FC (Γαλλία - 10,6% των μετοχών).
- Λιντς (Αγγλία - μειοψηφικό ποσοστό).
γ. Όμιλος Μαρινάκη
Στις 24/08/2017, στα περιθώρια της κλήρωσης των ομίλων του UEFA Champions League της σεζόν 2017/18, ο Έλληνας εφοπλιστής κλήθηκε από δημοσιογράφο να σχολιάσει τη μεταγραφή του Νεϊμάρ στην Παρί έναντι 222 εκατομμυρίων ευρώ και ανέφερε τα ακόλουθα:
Από τις δηλώσεις του, μπορεί να αντιληφθεί κανείς τη διορατική του ματιά και την αναλυτική του προσέγγιση στα τεκταινόμενα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, δεδομένης μάλιστα της εμπλοκής κρατών σε μεγάλες ομάδες.
Ποιος να το έλεγε ότι ένας Έλληνας επιχειρηματίας θα τολμούσε να χτίσει κάτι αντίστοιχο με αυτό που έχτισαν πανίσχυρες πολυεθνικές ή βαθύπλουτα αραβικά κράτη.
- Νότιγχαμ Φόρεστ
Ο ίδιος λοιπόν δεν έμεινε άπραγος στις εξελίξεις. Οι κινήσεις του, μεθοδευμένες και προσεκτικές. Ήδη το 2017 αγόρασε την Νότιγχαμ Φόρεστ στην Αγγλία.
Η ομάδα βρισκόταν στα πρόθυρα της Γ' κατηγορίας, αλλά η ευκαιρία ήταν μεγάλη, καθώς επρόκειτο για μία ιστορική αγγλική ομάδα, με λαό και με ένα παλμαρέ που περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, δύο κύπελλα πρωταθλητριών Ευρώπης από τη «χρυσή» εποχή του Μπράιαν Κλαφ. Αν ο Μαρινάκης τα κατάφερνε, όπως και έγινε, οι προοπτικές θα ήταν τεράστιες.
Είναι διαφορετικό να αγοράζεις μία ομάδα χωρίς ιστορία, όπως έκανε ο Τούρκος επιχειρηματίας Ατζούν με την Χαλ (ακόμα δεν έχει καταφέρει να την οδηγήσει στην Premier League) και αλλιώς να αποκτάς μία από τις κλασικές ομάδες του αγγλικού και του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, με μεγάλη ιστορία, όπως η Νότιγχαμ. Η «χρυσόσκονη» είναι διαφορετική. Έχει και το brand name τη σημασία του.
Ο Μαρινάκης εντόπισε την ευκαιρία, αγόρασε και επένδυσε. Έβαλε χρήματα και επανέφερε την ομάδα στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, από όπου απουσίαζε 25 χρόνια. Τη διατήρησε σε αυτό και πλέον την έβγαλε στην Ευρώπη για πρώτη φορά μετά από τρεις δεκαετίες.
Συσπείρωσε τον κόσμο της ομάδας, υπερασπίστηκε με πάθος τα συμφέροντά της έναντι των κακών διαιτησιών, πραγματοποίησε σημαντικές δράσεις στα πλαίσια των οποίων συναντήθηκε με τον Βρετανό πρωθυπουργό, ξεκίνησε συνεργασία με τον κορυφαίο τεχνικό διευθυντή του κόσμου, τον Βραζιλιάνο Εντού, προσέλαβε ως ceo την Ελληνίδα Λίνα Σουλούκου, πρώην ceo της Ρόμα, σχεδιάζει ανάπλαση του γηπέδου και πολλά ακόμη.
Η περυσινή ήταν σεζόν τρομερών επιδόσεων για την ιστορική ομάδα από την περιοχή όπου έδρασε ο Ρομπέν των Δασών:
- Πρώτη εκτός νίκη επί της Λίβερπουλ μετά από 55 χρόνια.
- Πρώτη εκτός έδρας νίκη επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μετά από 30 χρόνια.
- Πρώτη νίκη επί της Μάντσεστερ Σίτι μετά από 27 χρόνια.
- Πρώτη πρόκριση στα ημιτελικά του κυπέλλου Αγγλίας μετά το 1991.
- Πρώτη πρόκριση της ομάδας στην Ευρώπη μετά το 1995.
- Πρώτη νίκη στο London Stadium (Γουέστ Χαμ-Φόρεστ 1-2), στο Totenham Hotspur Stadium (Τότεναμ-Φόρεστ 1-2) και στο Gtech Community Stadium (Μπρέντφορντ-Φόρεστ 0-2).
- Μεγαλύτερη νίκη της ομάδας τα ταλευταία 34 χρόνια (7-0 επί της Μπράιτον).
- Κατάκτηση του Λιγκ καπ και του πρωταθλήματος Northern Premier Division από το τμήμα γυναικών της ομάδας.
- Κατάκτηση του Premier League International Cup από την Β' ομάδα.
Ακόμα και τις τελευταίες ημέρες, ο Μαρινάκης κινήθηκε δραστικά. Με παρεμβάσεις του στην UEFA, συνέβαλε στη συμμετοχή της Φόρεστ στο Europa League στη θέση της Κρίσταλ Πάλας, (η οποία αντιμετώπιζε θέματα πολυιδιοκτησίας), ενώ πραγματοποιήθηκαν εντυπωσιακά μεταγραφικά deals.
Τα έσοδα της Νότιγχαμ από τα τηλεοπτικά της Premier League, ανήλθαν τη σεζόν που πέρασε, στα 182 εκατομμύρια ευρώ. Αντίστοιχα αναμένονται και την επόμενη σεζόν.
Ακολούθησε η πώληση του Ελάνγκα στην Νιούκαστλ έναντι 65 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ ο Ντανίλο πουλήθηκε στην Μποταφόγκο για 25 εκατομμύρια.
Η Τότεναμ επιδιώκει να καταβάλει 75 εκατομμύρια ευρώ για την απόκτηση του Γκιμπς Γουάιτ, παρότι η Φόρεστ δεν είναι θετική. Τα δημοσιεύματα κάνουν λόγο για καταβολή έξτρα 12 εκατομμυριών ευρώ, προκειμένου να τον αποκτήσει. Αν συμβεί αυτό, φτάνουμε στα 87 εκατομμύρια από τη συγκεκριμένη μεταγραφή.
Συνολικά οι τρεις πωλήσεις μπορούν να αποφέρουν σχεδόν 180 εκατομμύρια ευρώ, ενώ η συμμετοχή της Φόρεστ στο επόμενο Europa League, προεξοφλεί ένα 25άρι-30άρι ακόμα. Άρα πάνω από 200. Προσθέστε τα 180 από τα περσινά τηλεοπτικά της Premier League, τα οποία αναφέραμε πιο πάνω και μιλάμε για σχεδόν μισό δισεκατομμύριο ευρώ ετήσια έσοδα, χωρίς να έχουμε υπολογίσει χορηγίες, εισιτήρια, κτλ. Και έπονται άλλα 180 από τα τηλεοπτικά της νέας σεζόν.
Άνθηση, ακμή, ανάπτυξη. Το δίκτυο ισχυροποιείται αδιανόητα.
Οι φαντασιώσεις ορισμένων ότι ο Μαρινάκης εγκαταλείπει τον Ολυμπιακό και την Ελλάδα, έπεσαν στο κενό. Η κατάκτηση του Conference League και του Youth League το 2024, η κατάκτηση του νταμπλ το 2025, η συμμετοχή του Ολυμπιακού στο επόμενο Champions League και η ανάληψη της προεδρίας της Super League από τον ίδιο τον Μαρινάκη, μαρτυρούν την αφοσίωσή του στον Ολυμπιακό και τα ελληνικά ποδοσφαιρικά δρώμενα. Ο Ολυμπιακός είναι η ηγέτιδα δύναμη του γκρουπ, όπως η Μάντσεστερ Σίτι στο City Football Group.
Κάποιες άλλες φαντασιώσεις ότι ο Μαρινάκης θα αποτύγχανε στην Αγγλία, έπεσαν επίσης στο κενό. «Εκεί δεν είναι Κολομβία, εκεί έχει κανόνες». Ξανά στον κουβά.
- Ρίο Άβε
Επόμενο βήμα, η αγορά της Ρίο Άβε. Η επέκταση στην Πορτογαλία, δεν ήταν τυχαία, καθώς πρόκειται για την κυριότερη πύλη εισόδου των ταλέντων της Βραζιλίας στην Ευρώπη. Η εξαγορά της πορτογαλικής ομάδας, κατέστησε σαφές ότι στόχος του Μαρινάκη, είναι η οικοδόμηση ενός ποδοσφαιρικού δικτύου, χωρίς να αρκεστεί μόνο στην Premier League.
Διατήρησε την ομάδα με άνεση στην πρώτη κατηγορία του πορτογαλικού ποδοσφαίρου, ενώ έφτασε πέρυσι στα ημιτελικά του κυπέλλου Πορτογαλίας. Πλέον έχει μετατραπεί σε μία παροικία του Ολυμπιακού με προπονητή τον πρωταθλητή Ευρώπης νέων 2024 Σωτήρη Συλαϊδόπουλο και πολλούς παίκτες προερχόμενους από τους ερυθρόλευκους.
- Βραζιλιάνικη αγορά
Επόμενη άμεση στόχευση για το δίκτυο του Βαγγέλη Μαρινάκη, είναι η Βραζιλία. Για αυτή την επέκταση έχουν γραφτεί πολλά, με τα σενάρια να εμπλέκουν την Βάσκο Ντα Γκάμα, την Σάο Πάολο ή την Μποταφόγκο.
Η στόχευση στη Βραζιλία είναι διαφορετική. Δεν σχεδιάζεται απλώς η εξαγορά μιας ομάδας της χώρας, όπως έχει κάνει η Red Bull με την RB Bragantino ή η City Football Group με την Bahia.
Το σχέδιο αφορά την επένδυση στις ακαδημίες και την αξιοποίηση των ταλέντων που παραδοσιακά βγαίνουν σε μία τέτοια χώρα με μεγάλο πληθυσμό και άφθονο ποδοσφαιρικό ταλέντο, όπου το ποδόσφαιρο είναι θρησκεία.
Μια τέτοια επένδυση, θα δώσει στον όμιλο του Μαρινάκη τον πρώτο λόγο για την προώθηση ταλέντων σε Ολυμπιακό, Νότιγχαμ Φόρεστ και Ρίο Άβε.
Όταν είχαν ακουστεί τα αρχικά σενάρια για την Βάσκο Ντα Γκάμα, οι οπαδοί της ομάδας ανέμεναν τον Μαρινάκη ως Μεσσία:
Αναφορικά με την Σάο Πάολο, τα ρεπορτάζ έκαναν λόγο για δεκαετή συμφωνία ανάπτυξης της ακαδημίας, με τον Μαρινάκη να επενδύει 100 εκατομμύρια ανά τριετία ή πενταετία, ενώ για κάθε ποδοσφαιριστή που θα αναδεικνύεται και θα πωλείται, ένα ποσοστό των χρημάτων θα καρπώνεται το ποδοσφαιρικό δίκτυο του Μαρινάκη. Παράλληλα θα υπάρχει συνεργασία προώθησης Βραζιλιάνων παικτών σε Ολυμπιακό, Νότιγχαμ και Ρίο Άβε, βάσει των όσων ανέφεραν τα ΜΜΕ της Βραζιλίας.
Ακόμα δεν έχει επισημοποιηθεί κάτι, ενώ πρόσφατα δημοσιεύματα ανέφεραν ότι αυτή η συνεργασία θα γίνει τελικά με τις ακαδημίες της Μποταφόγκο.
Σε κάθε περίπτωση, το ποδόσφαιρο απαιτεί δυνατές ακαδημίες και άψογη δικτύωση με κέντρα scouting και μανατζερικά γραφεία. Στόχευση πρέπει να είναι πάντα τα νεαρά ταλέντα και όχι να δίνεις 75 εκατομμύρια για να πάρεις τον Οσιμέν. Τουλάχιστον αν δεν έχεις ένα κράτος από πίσω σου, κάτι τέτοιο συνιστά αυτοκτονία.
Ο Μαρινάκης γνωρίζει ότι το σύγχρονο ποδόσφαιρο απαιτεί νιάτα και ταχύτητα. Γι αυτό ο Μαρινάκης επένδυσε στις ακαδημίες του Ολυμπιακού και δικαιώθηκε με την κατάκτηση του Youth League. Γι αυτό ανέδειξε παίκτες, όπως ο Τσιμίκας ο Ρέτσος, ο Τζολάκης, ο Μουζακίτης και ο Κωστούλας. Γι αυτό πουλήθηκε ο Κωστούλας στην Μπράιτον έναντι 40 εκατομμυρίων ευρώ. Γι αυτό επεκτείνεται δυναμικά στις βραζιλιάνικες ακαδημίες, σχεδιάζοντας μία τόσο μεγάλη επένδυση.
Το μέλλον είναι στις ακαδημίες.
δ. Δίκτυο Τζον Τέξτορ
Ανερχόμενο ποδοσφαιρικό δίκτυο δημιουργεί και ο Αμερικανός επιχειρηματίας Τζον Τέξτορ, ο οποίος είναι μέτοχος στη γαλλική Λιόν, την βραζιλιάνικη Μποταφόγκο και την RWDM Brussels. Ο ίδιος βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα λόγω της εμπλοκής του στην Κρίσταλ Πάλας, από την οποία αποχώρησε μεν, αλλά εκπρόθεσμα, με αποτέλεσμα η UEFA να απομακρύνει την αγγλική ομάδα από το Europa League της επόμενης σεζόν, αφού θα συμμετέχει η Λιόν, οπότε δημιουργήθηκε ζήτημα παραβίασης των κανόνων πολυιδιοκτησίας στην ίδια διοργάνωση.
Ο ίδιος συνεργάζεται στενά με το δίκτυο του Βαγγέλη Μαρινάκη, αφού η Φόρεστ απέκτησε δύο Βραζιλιάνους παίκτες από την Μποταφόγκο, ενώ η Μποταφόγκο αγόρασε έναντι 25 εκατομμυρίων ευρώ τον Ντανίλο από την Νότιγχαμ, όπως προαναφέραμε.
Ταυτόχρονα, πιθανολογείται η συνεργασία του Βαγγέλη Μαρινάκη με τις ακαδημίες της Μποταφόγκο στην Βραζιλία, όπως επίσης προαναφέραμε.
Υπάρχουν αρκετά άλλα γκρουπ ομάδων, όπως της αμερικανικής RedBird Capital Partners, η οποία έχει διάφορες επιχειρηματικές δραστηριότητες και έχει μπει στο ποδόσφαιρο. Ελέγχει την Μίλαν και την Τουλούζ, ενώ έχει μειοψηφικό ποσοστό στη Λίβερπουλ.
3. ΔΙΕΘΝΗ ΠΟΛΥΑΘΛΗΤΙΚΑ ΔΙΚΤΥΑ
Φυσικά τα μεγάλα διεθνή αθλητικά δίκτυα δεν είναι πάντα αμιγώς ποδοσφαιρικά, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις και πολυαθλητικά. Όμως τις περισσότερες φορές περιλαμβάνουν ποδοσφαιρικές ομάδες.
Βέβαια εκεί η στόχευση είναι κυρίως επενδυτική/οικονομική και λιγότερο γεωπολιτική, γι αυτό και το μοντέλο αυτό συναντάται κυρίως σε Αμερικανούς επιχειρηματίες και όχι τόσο σε Ρώσους, Κινέζους και Άραβες ή κρατικές οντότητες.
α. Mark Walter
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο Μαρκ Γουόλτερ, ο οποίος φημολογείται ότι απέκτησε τους Λος Άντζελες Λέικερς του ΝΒΑ έναντι του μυθικού ποσού των 8,5 δισ. ευρώ. Μέσω της εταιρείας BlueCo, ελέγχει την Τσέλσι στην Premier League και την Στραμπούρ στο Γαλλικό πρωτάθλημα, η οποία θα συμμετέχει του χρόνου στο Conference League. Επίσης, μέσω διαφόρων εταιρικών σχημάτων, είναι ιδιοκτήτης των Los Angeles Dodgers του αμερικανικού μπέιζμπολ (MLB) και των Los Angeles Sparks του αμερικανικού μπάσκετ γυναικών (WNBA), ενώ είναι συνιδιοκτήτης της ομάδας της Cadillac στη Formula 1 και άλλων ομάδων στον μηχανοκίνητο αθλητισμό.
β. Fenway Sports Group
Η αμερικανική πολυεθνική εταιρεία Fenway Sports Group είναι ιδιοκτήτρια της Λίβερπουλ στην Premier League και ελέγχει επίσης τους Boston Red Sox του αμερικανικού μπέιζμπολ (MLB), την Pittsburgh Penguins του αμερικανικού χόκεϊ (NHL), την Boston Common Golf (TGL) και την RFK Racing (NASCAR).
Το ποδόσφαιρο πάντως είναι ο απόλυτος οδηγός και στα πολυαθλητικά δίκτυα ομάδων.
Χαρακτηριστικό είναι ότι Αμερικανοί επιχειρηματίες δεν περιορίστηκαν στην αγορά των ΗΠΑ και τα παραδοσιακά τους εθνικά σπορ (Αmerican football, μπέιζμπολ, μπάσκετ, χόκεϊ), αλλά έχουν μπει δυναμικά στο ποδόσφαιρο, έχοντας αποκτήσει ομάδες, όπως η Λίβερπουλ, η Μίλαν, η Ίντερ, η Τσέλσι, η Στρασμπούρ, η Λιόν, κ.α. ενώ δεν πρέπει να λησμονούμε και την οικογένεια Γκλέιζερς που έχει ακόμα ποσοστό στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
ΕΠΙΜΥΘΙΟ
Το ποδόσφαιρο αποτελεί πεδίο ανάπτυξης πολύπλευρων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων, από το χαμηλότερο μέχρι το υψηλότερο επίπεδο.
Από τις τοπικές ΕΠΣ και τα τοπικά σωματεία που αποτελούν τον προθάλαμο όσων φιλοδοξούν να ασχοληθούν με την πολιτική, μέχρι το διεθνές ποδόσφαιρο που αποτελεί πεδίο ανταγωνισμού κρατών και πολυεθνικών ομίλων.
Στο ανώτατο επίπεδο του διεθνούς ποδοσφαίρου, δεν είναι εύκολο ούτε να επιβιώσεις, πόσο μάλλον να πετύχεις.
Το ποδόσφαιρο δεν είναι ευρωπαϊκό μπάσκετ. Δεν μπορείς να πεις «πέρυσι ήμουν προτελευταίος, φέτος παίρνω έναν Ναν και έναν Λεσόρ και φτιάχνω ομάδα». Αυτά δεν γίνονται στο ποδόσφαιρο. Ο ίδιος ο Αλαφούζος έχει πει: «Ρηχή η τσέπη του Γιαννακόπουλου για την ΠΑΕ».
Εκεί δεν έχεις να ανταγωνιστείς μια γάτα και τον σύμβουλο Λαλάκη ή 2-3 ατζέντηδες από τη Σερβία και τη Λιθουανία. Εκεί έχεις να ανταγωνιστείς μια Σαουδική Αραβία, ένα Κατάρ, ένα Άμπου Ντάμπι, μία Red Bull και άλλες πολυεθνικές εταιρείες, έναν Ερντογάν, ή παλαιότερα έναν Πούτιν και δεν συμμαζεύεται. Ισχυρά κράτη και τεράστιες πολυεθνικές.
Και όμως, υπάρχει ένας Έλληνας που έχει οραματιστεί και έχει χτίσει κάτι πραγματικά αξιοθαύμαστο απέναντι σε μεγαθήρια και έχει πετύχει, αποκτώντας παγκόσμιο σεβασμό και διαφημίζοντας τη χώρα μας στο εξωτερικό.
Σε αυτό το περιβάλλον, ο Ολυμπιακός στέκεται ως ο μεγάλος και άξιος εκπρόσωπος της Ελλάδας, με ευρωπαϊκά τρόπαια, με νταμπλ, με συμμετοχή στα αστέρια, με ηγετική παρουσία σε ένα ισχυρό διεθνές ποδοσφαιρικό δίκτυο ομάδων, με επικείμενο μουσείο-κόσμημα, με σχέδια για γηπεδάρα και πολλά ακόμα...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου