Σήμερα συμπληρώνονται 17 χρόνια από το έπος του 2004. Με αφορμή αυτή την επέτειο, η Αθλητική Διαπλοκή θα επιδιώξει να αποδομήσει ένα από τα μεγαλύτερα κλισέ της ποδοσφαιρικής παραφιλολογίας της Ελλάδας που αναπαράγεται από φιλάθλους και δημοσιογράφους.
ΤΟ ΚΛΙΣΕ
Η Ελλάδα έχασε την ιστορική ευκαιρία και δεν αξιοποίησε το Euro 2004. Ήταν η χρυσή ευκαιρία να αλλάξουν όλα και όμως το Ελληνικό ποδόσφαιρο παρέμεινε στα ίδια: Βία, στημένα, χαμηλό ποδοσφαιρικό επίπεδο...
Ισχύει άραγε; Τι θα έπρεπε να έχει γίνει για να πούμε ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο εξελίχθηκε; Προφανώς θα έπρεπε να υπάρχει εξέλιξη στον τομέα των γηπεδικών εγκαταστάσεων, στον τομέα των οικονομικών και φυσικά να μην υπάρχει διαφθορά και βία.
Για να επέλθουν όμως ριζικές αλλαγές στο χώρο του ποδοσφαίρου δεν απαιτείται μια ιστορική επιτυχία επιπέδου κατάκτησης Euro. Δύο είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις, πρώτον να υπάρχει χρήμα και δεύτερον να υπάρχει πολιτική βούληση.
Τίποτα από τα δύο δεν σχετίζεται με μία αγωνιστική επιτυχία μίας εθνικής ομάδας όσο σημαντική και αν είναι αυτή.
ΓΗΠΕΔΑ - ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ
Πραγματικά στην Ελλάδα οι μεγάλες ομάδες δυσκολεύονται εξαιρετικά να αποκτήσουν τις δικές τους γηπεδικές εγκαταστάσεις εξαιτίας της διαφθοράς και της πολύπλοκης νομοθεσίας. Ο Ολυμπιακός τα κατάφερε μετά από πολλά χρόνια προσπαθειών χάρη στους Ολυμπιακούς αγώνες, η ΑΕΚ χρειάστηκε να περιμένει 20 χρόνια μετά το γκρέμισμα της Νέας Φιλαδέλφειας και μετά από τεράστιες δικαστικές προσπάθειες και εμπόδια ενώ ο Παναθηναϊκός προσπαθεί ακόμα για το όνειρο ενός νέου γηπέδου όπως και ο ΠΑΟΚ. Όλα αυτά στην Ελλάδα του Euro.
Από την άλλη πλευρά, στην Τουρκία δεν έχει υπάρξει κάποια κατάκτηση τίτλου από την εθνική ομάδα ούτε στο ποδόσφαιρο ούτε στο μπάσκετ. Και όμως ο αθλητισμός αναπτύσσεται ραγδαία.
Στο ποδόσφαιρο, η κυβέρνηση Ερντογάν προωθεί την ανάπτυξη με την κατασκευή υπερσύγχρονων και πανάκριβων ποδοσφαιρικών γηπέδων και φυσικά έχει την άνεση να διεκδικεί τη διοργάνωση Euro. Εκεί δεν υπάρχουν κορμοράνοι και ΣτΕ.
Συνεπώς δεν χρειάζεται καμία κατάκτηση του Euro για να οδηγήσει σε ανάπτυξη του αθλήματος και αξιοποίηση κάποιας ευκαιρίας, αλλά αρκεί η πολιτική βούληση και φυσικά το χρήμα.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ
Και στον οικονομικό τομέα τα πράγματα στη χώρα μας είναι δύσκολα για τις επαγγελματικές ομάδες. Αν πάμε ξανά στην Τουρκία θα δούμε ότι και στον οικονομικό τομέα το όραμα είναι μεγαλύτερο στον αθλητισμό. Το βασικότερα στοιχεία είναι τα εξής:
Α) Η διοργάνωση η διεκδίκηση μεγάλων αθλητικών γεγονότων.
Στο ποδόσφαιρο οι Τούρκοι διεκδίκησαν μέχρι τέλους τη διοργάνωση του Euro 2016 και του Euro 2024 αλλά ηττήθηκαν από Γαλλία (με μία ψήφο διαφορά) και Γερμανία αντίστοιχα, ενώ στην Τουρκία ανατέθηκε και ο τελικός του Champions League του 2020 που δεν διεξήχθη λόγω Covid.
Στο μπάσκετ, διοργανώθηκε στην Τουρκία το Μουντομπάσκετ του 2010 και τα Final 4 της Euroleague το 2012 και το 2017. Στην Τουρκία είχε διεξαχθεί και το Ευρωμπάσκετ 2001 αλλά και αγώνες του Ευρωμπάσκετ 2017.
Η Τουρκία επίσης έχει διεκδικήσει τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2008 και του 2020.
Αντίθετα στην Ελλάδα θεωρούμε ότι για κάποιο λόγο η Ολυμπιάδα του 2004 προκάλεσε την κρίση και τα μνημόνια με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζεται η διεκδίκηση διοργάνωσης μεγάλων αθλητικών γεγονότων με αλλεργία. Πιστεύουν κάποιοι στη χώρα μας ότι αν δεν γινόταν η Ολυμπιάδα θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια κάτι που αποτελεί τεράστιο μύθο.
Β) Οι χορηγίες μεγάλων εταιρειών στον αθλητισμό
Οι σοβαρές χορηγίες μεγάλων τουρκικών εταιρειών στον αθλητισμό με παραίνεση Ερντογάν καταδεικνύουν την σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται ο αθλητισμός στη γειτονική μας χώρα.
Μεγάλες εταιρείες μπήκαν σπόνσορες στο χώρο με κορυφαίο παράδειγμα την Turkish Airlines που είναι χορηγός στην Ευρωλίγκα.
Γ) Οι φόροι στα συμβόλαια των αθλητών
Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην Τουρκία υπάρχουν χαμηλότεροι φόροι στα συμβόλαια των αθλητών των επαγγελματικών ομάδων γεγονός που επιτρέπει στις ομάδες να έχουν μεγαλύτερο μπάτζετ και να φέρνουν σπουδαίους παίκτες.
Το διαπιστώσαμε και πριν από 3 ημέρες όταν η Εφές ανανέωσε το συμβόλαιο του Σέρβου Βασίλιε Μίτσιτς για 3 χρόνια με ετήσιες αποδοχές 5,5 εκατομμύρια ευρώ.
Η περίπτωση της Τουρκίας και σε επίπεδο χορηγιών και σε επίπεδο διεκδίκησης μεγάλων αθλητικών γεγονότων και σε επίπεδο φορολογίας λοιπόν αποδεικνύει ότι δεν χρειάζεται καμία κατάκτηση του Euro και καμιά αγωνιστική επιτυχία για να αναπτυχθεί ο αθλητισμός. Απαιτείται πολιτική βούληση και χρήμα.
ΒΙΑ - ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΙΣΜΟΣ
Στην εξίσωση μπαίνουν επίσης ο χουλιγκανισμός, η βία και τα επεισόδια. Όταν έχασε τη ζωή του ο οπαδός του Παναθηναϊκού Μιχάλης Φιλόπουλος σε συμπλοκές με χούλιγκανς το 2007, η σταθερή επωδός ήταν ότι 3 χρόνια μετά το Euro θρηνουμε νεκρούς και ότι το Euro δεν άλλαξε τίποτα στη νοοτροπία μας.
Υπήρχαν δηλαδή άνθρωποι που πίστευαν ότι η νοοτροπία των χούλιγκανς στην Ελλάδα θα αλλάξει επειδή έβαλε γκολ ο Δέλλας στην παράταση με την Τσεχία...
Οι αμέτρητες επιτυχίες των Αγγλικών ομάδων στα 70s και στα 80 δεν άλλαξαν τη νοοτροπία του Αγγλικού χουλιγκανισμού. Αυτό άλλαξε μόνο μετά την τραγωδία του Χειζελ και τα σκληρά μέτρα.
ΔΙΑΦΘΟΡΑ - ΣΤΗΜΕΝΑ: ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ
Σοκάρονται οι υπέρμαχοι του κλισέ επειδή η χώρα μας, παρότι κατέκτησε το Euro, διαθέτει παράγοντες διεφθαρμένους.
Θυμίζουμε όμως ότι το καλοκαίρι του 2006 η Ιταλία κατέκτησε όχι Euro, αλλά Μουντιάλ και όμως την ίδια περίοδο η χώρα βυθίστηκε στο μεγαλύτερο σκάνδαλο διαφθοράς και στημένων της ιστορίας της, το σκάνδαλο Calciopolis που οδήγησε ακόμα και στον υποβιβασμό ομάδων.
Η διαφθορά στο χώρο του αθλητισμού είναι κομμάτι της κουλτούρας ορισμένων λαών (πχ Μεσόγειος, Βαλκάνια, Λατινική Αμερική) και δεν μπορεί να ξεριζωθεί εύκολα. Θα συναντήσει κανείς στημένους αγώνες στην Ελλαδα, αλλά όχι στο NBA. Άρα, το να περιμένει κανείς ότι μια επιτυχία της εθνικής ομάδας θα οδηγήσει σε μείωση της διαφθοράς και των στημένων, είναι ουτοπικό.
ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΟΝΤΩΣ ΕΠΕΦΕΡΕ ΤΟ 2004
Μια μεγάλη και ιστορική αθλητική επιτυχία είναι αυτό που όλοι αντιλαμβανόμαστε: Επιτυχία στον αγωνιστικό χώρο. Δεν γεννάει γήπεδα, δεν γεννάει οπαδική ειρήνη, δεν γεννάει διαφάνεια, δεν γεννάει οικονομική ευημερία. Δεν αποτελεί καν αφορμή για να γεννηθούν όλα αυτά.
Ωστόσο το Euro 2004 έφερε τις αλλαγές που έπρεπε στην εθνική ομάδα που μέχρι τότε αντιμετωπιζόταν ως κομπάρσος στο διεθνές στερέωμα ειδικά μετά την τραγική παρουσία της στο Μουντιάλ του 1994.
Μετά την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 2004 όμως, η φανέλα της εθνικής ομάδας βάρυνε. Μετά το 2004, η Ελλάδα συμμετείχε σε δύο συνεχόμενα Εuro (2008 και 2012) και δύο συνεχόμενα Μουντιάλ (2010 και 2014). Μάλιστα το 2012 έφτασε στα προημιτελικά του Euro και το 2014 στη φάση των 16 του Μουντιάλ.
Επίσης η ποδοσφαιρική αξία των διεθνών του 2004 εκτοξεύθηκε γεγονός που αξιοποιήθηκε με κάποιες καλές μεταγραφές (πχ Χαριστέας στον Άγιαξ).
ΟΙ ΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ 1987
Ένα επιχείρημα των υποστηρικτών του κλισέ είναι ότι το 1987, η επιτυχία του Ευρωμπάσκετ επέφερε όντως τεκτονικές αλλαγές στο χώρο του Ελληνικού μπάσκετ κάτι που δεν πέτυχε το Euro 2004. Υπάρχει ωστόσο μια διαφορά: Το 1987 έμαθε στους Έλληνες το μπάσκετ και έβαλε μέσα σε κάθε ελληνικό σπίτι το άθλημα.
Αντίθετα, το 2004 το ποδόσφαιρο ήταν ήδη γνωστό και φυσικά ήταν το δημοφιλέστερο άθλημα της χώρας. Δεν υπήρχε λοιπόν περιθώριο αντίστοιχων αλλαγών.
Το 1987 οι γειτονιές γέμισαν μπασκέτες. Το 2004 υπήρχαν ήδη άφθονα γήπεδα 5x5.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι δεν ισχύει απόλυτα ότι το μπάσκετ ήταν άγνωστο στην Ελλάδα μέχρι το 1987, καθώς θυμίζουμε ότι 19 χρόνια πριν (1968), είχε προηγηθεί η κατάκτηση του Ευρωπαϊκού κυπέλλου απο την ΑΕΚ κόντρα στη Σλάβια Πράγας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου