Το 2017 ο Αλέξης Αλεξανδρής παραχώρησε συνέντευξη στο Sport 24. Στη συνέντευξη-ποταμός μίλησε για όλη την καριέρα του και έκανε το λάθος να είναι ειλικρινής και να παραδεχτεί ότι στον κόσμο που ζούμε οι επιθετικοί πέφτουν καμιά φορά για να πάρουν πέναλτι χωρίς να είναι...
Είχε πει χαρακτηριστικά ο Αλέξης Αλεξανδρής:
«Εντάξει, εγώ μπορεί να έπεσα. Εσύ σαν διαιτητής έπρεπε να το δώσεις; Εγώ παίζω για να κερδίσω. Είμαι ανταγωνιστικός ακόμα κι απέναντι στο παιδί μου. Αν θες να είσαι πρωταθλητής δεν υπάρχουν fair play και μ@λ@κίες. Θέλω να κερδίσω.
Αν εσύ πιστεύεις πως θέλω να σε κλέψω, μην μου κάνεις το χατίρι. Εγώ έπεσα για το πέναλτι. Εσύ πρέπει να το δώσεις για να φανείς καλός στα μάτια κάποιου άλλου; Όχι, μην το δώσεις».
Απέναντι στην αυτονόητη αλήθεια που τόλμησε να παραδεχτεί ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, έπεσαν όλοι να τον φάνε. Και τι δεν διαβάσαμε. Το αποκορύφωμα ήταν το άρθρο του Κώστα Κετσετζόγλου στο SDNA με τίτλο: Ο Αλέκος έβαλε τον τίτλο στο βιβλίο της ντροπής.
Ο κ. Κετσετζόγλου μίλησε για ανθρωπάκι, μίλησε για φρίκη στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Στη συνέχεια χλεύασε εκατοντάδες προπονητές τοπικών πρωταθλημάτων και εργαζόμενους, λέγοντας ότι ο Αλεξανδρής ως συνώνυμο της αποτυχίας κατέληξε να προπονεί ομάδα Α τοπικού στη Θεσσαλία και μίλησε ειρωνικά για εκτόξευση αναφέροντας τα ονόματα των ομάδων που προπόνησε ο Αλεξανδρής "Ελασόνα, Κερύνεια, Σεβερίν, Ιάλυσο Ρόδου, Άρη Αρχαγγέλου, Αμαρυνθιακό και πάλι Ελασσόνα" , καταλήγοντας χαρακτηριστικά: Και το βράδυ D.J μήπως βγει κανένα φράγκο.
Χλευασμός λοιπόν για τους προπονητές τοπικών πρωταθλημάτων και για τους DJ... Δημοσιογράφος είστε κ. Κετσετζόγλου. Δεν είστε νευροχειρουργός στο Memorial της Νέας Υόρκης.
Βέβαια αφού ειρωνεύτηκε κάποια επαγγέλματα, στη συνέχεια πρόσθεσε και ένα Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή για να είναι καλυμμένος αφού πρώτα υποβάθμισε έναν άνθρωπο για τη δουλειά του.
Τα χρόνια πέρασαν βέβαια από το άρθρο Κετσετζόγλου που επιτέθηκε σε κάποιον που απλά εκστόμισε την αλήθεια. Από το 2018-19 στην εποχή Γραμμένου, στους 11 τελευταίους αγώνες Ολυμπιακού-ΑΕΚ, ο Ολυμπιακός έχει 8 νίκες, υπάρχουν 3 ισοπαλίες και ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό στις νίκες της ΑΕΚ. Τα γκολ μάλιστα είναι 25-5. Αποκορύφωμα η πεντάρα του ΟΑΚΑ. Και όλα αυτά χωρίς Αλεξανδρή να βουτάει.
Κάποιοι λοιπόν ξεσηκώθηκαν και ανακάλυψαν την Αμερική. Σοκαρίστηκαν. Δεν το περίμεναν ότι ένας επιθετικός μπορεί να κάνει βουτιά για να πάρει πέναλτι στον αγγελικό κόσμο που ζούμε και μάλιστα να το παραδεχτεί. Αλλά ο Αλεξανδρής δεν ήταν ο μόνος.
Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΙΟΥΡΓΚΑ ΣΕΙΤΑΡΙΔΗ
Στο αφιέρωμα της εκπομπής Σπορ Ιστορίες για το Euro 2004, ο Γιούρκας Σεϊταρίδης μιλώντας στον δημοσιογράφο Δημήτρη Χατζηγεωργίου, είχε αναφερθεί σε ένα ψεύτικο πέναλτι που είχε κερδίσει στον αγώνα Ελλάδα-Ουκρανία για τα προκριματικά του Euro 2004 στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας (στο οποίο εν τέλει αστόχησε ο Στέλιος Γιαννακόπουλος). Πιο συγκεκριμένα, ο Γιούρκας Σεϊταρίδης είχε πει:
«Θυμάμαι ότι είχα κόψει τη μπάλα από τα αριστερά, είχα κάνει μία προσποίηση και κάπως έβαλε έτσι το χέρι του και βρήκα την ευκαιρία, μην πιστεύοντας ότι θα το δώσει, να πέσω, γιατί η μπάλα ήταν στο δεξί μου πόδι και δεν θα είχα πάρα πολύ καλές επιλογές για να βάλω γκολ. Κέρδισα λοιπόν αυτό το πέναλτι... Δεν πίστεψα ότι ο διαιτητής θα το δώσει, το έδωσε τελικά, ίσως να είδε τη φάση από πίσω και να πίστεψε ότι πραγματικά σπρώχτηκα... Όταν δεν μπήκε το γκολ στεναχωρέθηκα πολύ γιατί λέω "Γιατί ρε συ μια φορά και μας έτσι ένα δώρο ας πούμε να το πάρουμε να πούμε ευχαριστούμε και να φύγουμε. Γιατί να μην γίνει;".
Όπως διαπιστώνουμε, ο Γιούρκας Σεϊταρίδης, όχι μόνο ομολόγησε ότι έπεσε για να πάρει πέναλτι, αλλά μετά από χρόνια διατηρεί στεναχώρια που δεν μπήκε το γκολ.
Αλήθεια πόση διαφορά υπάρχει ανάμεσα στο Γιατί να μην πάρουμε το δώρο και να φύγουμε του Γιούρκα και στο Εγώ έπεσα για να το πάρω, εσύ έπρεπε να το δώσεις του Αλεξανδρή; Απάντηση: Καμία απολύτως διαφορά.
Και οι δύο παίκτες είχαν την ευθύτητα και την ειλικρίνεια να παραδεχτούν το αυτονόητο. Αυτό που συμβαίνει από τα τοπικά της κάθε ΕΠΣ μέχρι τον τελικό του Μουντιάλ. Ότι οι παίκτες προσπαθούν να κλέψουν σφυρίγματα και βουτάνε για πέναλτι.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει το χέρι του Θεού του Μαραντόνα στο Μουντιάλ του 1986 κόντρα στην Αγγλία, τους έξαλλους πανηγυρισμούς του και τη φράση Μαραντόνα για τον Θεό που έβαλε το χέρι του;
Ποιος μπορεί να ξεχάσει το θέατρο του Ριβάλντο στο Μουντιάλ του 2002 κόντρα στην Τουρκία;
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις βουτιές του Νειμάρ στο Μουντιάλ του 2018 και την ομολογία του ότι κάνει θέατρο;
Παραφράζοντας τον Κώστα Κετσετζόγλου, ο Νεϊμάρ έβαλε τον τίτλο στο βιβλίο της ντροπής με τα 5 Μουντιάλ της Βραζιλίας;
Κάποιοι πίστεψαν ότι μόνο ο Αλεξανδρής είχε «το θράσος» και το ομολόγησε. Και ο αντιολυμπιακός επικοινωνιακός μηχανισμός ξέσπασε.
Το συμπέρασμα είναι ότι υπάρχουν και άλλοι ποδοσφαιριστές που έχουν ομολογήσει ότι βούτηξαν για να πάρουν πέναλτι. Δεν έχει ο Αλεξανδρής το μονοπώλιο της "ανηθικότητας". Μόνο που τότε δεν έγινε κανένας χαμός, δεν αντέδρασε κανείς ενάντιον του Σεϊταρίδη, δεν είδαμε άρθρα-μπούλινγκ εναντίον του.
Μάλλον πρέπει να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι το φαινόμενο να κάνει θέατρο ένας ποδοσφαιριστής και να διεκδικεί ψεύτικα πέναλτι είναι ένα γενικό φαινόμενο στο χώρο του ποδοσφαίρου όπου όλοι θέλουν να κερδίζουν και δεν είναι κάποιο μονοπώλιο του καλού ερυθρόλευκου συστήματος.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου